به گزارش روابط عمومی باشگاه ملوان، پژمان نوری در مصاحبه با سایت رسمی این باشگاه در مورد اتمام فصل اخیر لیگ دسته اول فوتبال کشور گفت:
قبل از هر صحبتی از تمامی مجموعه باشگاه ملوان که فصل گذشته خالصانه برای سربلندی نماد شهرمان و افتخار خطه شمال کشور زحمت کشیدند، تشکر می کنم. هزینه های سرسام آور باشگاهداری وقتی از طرف نهادها و سازمانهای دولتی حمایت مالی نمی شوید واقعا” کمرشکن است آن هم برای باشگاهی که در تمامی رده های آقایان و همچنین بانوان تیمداری می کند. به همین دلیل بر خود واجب می دانم از طرف همه دوستداران ملوان از جناب آقای مهندس پوررشید که با قلب بزرگشان یک تنه بار مالی باشگاه ملوان در فصل گذشته را به دوش کشیدند تشکر کرده و برای ایشان بهترینها را آرزو کنم.
در فصلی که گذشت به عنوان مدیرعامل یکی از ریشه دار ترین باشگاه های فوتبال کشور سعی کردم تنها به اداره امور باشگاه خودمان مشغول باشم و از هیاهو و جنجال که به نظر می رسد سکه رایج فوتبال ایران است دوری کنم و البته به همین سبب بارها مورد شماتت دوستان قرار گرفتم.
اما اتفاقی در هفته پایانی لیگ و در زمین خودمان افتاد که برای هیچیک از علاقمندان واقعی فوتبال قابل هضم نیست! یک داور دیگر چکار باید بکند تا همگان بفهمند که قرار بوده بازی را به نفع حریف در بیاورد؟ وقتی ما که نتیجه این مسابقه در رتبه تیم مان در جدول تاثیرگذار نیست برای ارایه یک فوتبال شرافتمندانه با تمام قوا در میدان حاضر می شویم و بارها تا آستانه فرو ریختن دروازه حریف مدعی صعود خود پیش می رویم، پنالتی هایی که از سوی داور به تیم مقابل تقدیم شد را کجای دلمان بگذاریم؟
آقایان ما تازه وارد این فوتبال نشده ایم. ملوان سالهای سال است که از داوری ها ضربه خورده و اتفاقا” با شاهکارهای همین داورهای محترم ( خورشیدی و کرمانشاهی ) به لیگ یک سقوط کرد و تا مرز انحلال پیش رفت. بنابراین حتی تصور این که اینها فقط اشتباهات سهوی داوری است توهین به شعور خودمان است! چطور می شود فکر کرد این فساد تا بالاترین درجات فدراسیون نفوذ نکرده وقتی با افراد خاطی به شدت برخورد نمی شود تا دیگر کسی به خود اجازه ندهد زحمات یک فصل تلاش شرافتمندانه یک مجموعه را به باد دهد؟
تا کی باید نجابت کنیم و ساکت باشیم؟ مگر دفعه قبل که در مسابقه لیگ با خیبر آن اتفاقات افتاد و موجب واکنش شدید سرمربی مان آقای زارع شد، چه کردند؟
در مسابقه امیدهای مان در خرم آباد هم به این بهانه که نمی توانند امنیتم را تضمین کنند مانع ورود من به محل برگزاری مسابقه شدند. به آنها گفتم مهم نیست تا اینجا نیامده ام که بیرون ورزشگاه بمانم. اما در نهایت با اصرار کادر مربیان مان از حق خودم گذشتم. چه شد؟ مربیان مان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و سر دروازه بان مان را شکستند تا با اسکورت نیروی انتظامی ورزشگاه را ترک کنند. واکنش فدراسیون چه بود؟ دعوت به خویشتنداری!
می دانم بعد از این صحبت ها به کمیته اخلاق احضار می شوم. با سری بالا و با افتخار برای دفاع از شرافت خودمان و روح فوتبال حاضر خواهم شد و ثابت می کنم آقایان و دوستان شان آمدند در انزلی و سوت داور را خریدند!
جالب نیست که همه این حاشیه ها باز هم در آستانه بازی مقابل خیبر ( این بار در مسابقه حساس حذفی ) برای تیم مان ایجاد شده است؟
باور کنید این رسم جوانمردی نیست که برای پیروزی تیمهای محبوب تان سر بقیه تیمها را ببرید!
اما ما بازهم شرافتمندانه حرفمان را داخل زمین خواهیم زد و این بار شاهدانی به وسعت همه ایران خواهیم داشت!
